شوری خاک و مشکلات مربوط به آن عموماً در مناطق با آب وهوای خشک ونیمه خشک رخ می دهد که میزان بارندگی جهت آبشویی املاح کافی نیست. با توجه به وسعت خشکی های موجود در سطح کره زمین که معادل ۵/۱۳۴ کیلومتر مربع می باشد ۱٫۳ از کل این زمینها در مناطق خشک وکویری قرار دارد. برطبق مطالعات آمار کوادیر[۱] درسال ۲۰۰۱ وجود بیش از نیم میلیون
(حدود۱۰۶ ×۵۶۰ هکتار ) خاک سدیک وشورسدیمی در سراسر جهان مستلزم یک مدیریت بهسازی مقرون به صرفه است. که این رقم در کشور ما به حدود ۲۵ میلیون کیلومتر مربع می رسد.
با توجه به کمبود منابع مناسب برای کشاورزی وپیشروی هر چه بیشتر شوری در زمینهای کشاورزی بهسازی این خاکها حائز اهمیت است.روشهای مختلفی در بهسازی این خاکها وجود دارد.
روش استفاده از فرآورده های جانبی FGD [2] که در واقع برای افزایش بهره وری وجلوگیری از خطرات ناشی از انتشار گازSO وتبدیل آن به فرآورده های جانبی مفید مثل گچ می باشد که در اصلاح خاکهای شور و سدیمی استفاده می شود. از آنجائیکه اصلاح این خاکها به روشهای شیمیایی مستلزم هزینه بسیار گزاف است اغلب کشاورزان درصورت امکان از روش زیست پالایی گیاهی استفاده می کنند.
کشت انواع گیاهان مقاوم به شوری از جمله گیاه کالارگراس کمک زیادی به کاهش CaCO3 به ESPوPHخاک کرد که این امر از طریق تنفس ریشه ها وآزاد شدن CO جذب نمکها وانتقال آن آزاد کردن H انجام می شودکه این روش نه تنها از لحاظ اقتصادی بلکه از نظر حفاظت خاک وجلوگیری از فرسایش ومخصوصاً فرسایش بادی حائز اهمیت است.
جهت دانلود متن کامل مقاله شوری خاک کلیک نمایید