تولید سالیانه انگور بالغ بر ۶۵ میلیون تن می باشد . انگورها در حدود ۹ میلیون هکتار از سطوح زیر کشت را به خود اختصاص می دهند. که بیشترین مصرف آن برای تولید نوشابه های الکلی است . همچنین برای تازه خوری و تولید کشمش نیز از آن استفاده می شود.
این متن بیشتر دربارة انگورهایی بحث می کند که vinifera Vitis خالص نیستند . Vitis قسمت کوچکی از تولید کل جهان را به خود اختصاص می دهد. اغلب برنامه ای اصلاحی کولتیوارهایی را تعقیب می کنند که توسط قلمه و پایه وژرم پلاسم ازدیاد می شوند.
منابع رژم پلاسمی که vinifera نیستند دارای مقاومت به حشرات ، بیماریها و تغییرات شدید محیطی هستند که در vinifera یافت نمی شود . گونه های nonvinifera همچنین بهترین منبع ژنی برای کلون های مولکولی و انتقال به کولیتوارهای vinifera هستند. بکارگیری هیبریدهای بین گونه ای نتایج خوبی در گسترش رشد انگور در مناطقی که کشت vinifera نا موفق بوده (بعلت آفات و یا تغییرات شدید دما) داشته است . در کل توسعة پایه خیلی فعال است و تماماً بستگی به رژم پلاسم nonvinifera دارد.
کشت انگور یک هنر باستانی است . مدارک و اسناد نشان می دهد که کشت انگور و درست کردن شراب در مصر به ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش باز می گردد. قبل از شروع قرن اول ، انگور و شراب در نظر مردم خاورمیانه و مدیترانه مهم جلوه می کرد. انگور نه تنها از نقطه نظر تولید شراب اهمیت داشت ، بلکه از لحاظ تازه خوری نیز مدنظر بود. انگور دارای کالری زیاد و در حدود ۲۰تا۲۵ % قند است . انگور خشک شده در حدود ۸۰% قند دارد و یکی از منابع متعدد قندی است که می توانند ذخیره و براحتی مصرف شوند.
جهت دانلود متن کامل مقاله انگور کلیک نمایید