یولاف در ابتدا علف هرز مزارع گندم و جو بوده و با گسترش دامنه ی کشت گندم و جو به صورت گیاه زراعی درآمده است.
دلیل اصلی عملکرد بالای این گیاه در عرض های جغرافیایی بالا سازش آن با سرما است.تولید جهانی یولاف در سال ۲۰۰۵ حدود ۴/۲۱ میلیون تن بوده است.دارای گونه های تترا پلوییدو دیپلویید و هگزاپلوییدی می باشد.مهمترین کشورهای تولید کننده ی یولاف آمریکا.کانادا و لهستان می باشند.عمده ترین ارقام یولاف زراعی از گونه ی sativa می باشند.دانه یولاف به طور مستقیم مورد استفاده ی اسب.گوسفند و پرندگان قرار می گیرد.
گیاهی یکساله از قبیله یAvenae بوده و مانند سایر غلات بند بند و تو خالی است.ارتفاع ساقه از ۱۵۰-۶۰ cmمتغییر است.گل اذین آن خوشه وانشعابات ممکن است از یک سو یا از دو سو باشدو قدرت پنجه زنی آن کمتر از گندم و جو است.برخی از ارقام بدون ریشک هستند.ریشک در ارقام ریشک دار از رگبرگ میانی منشا میگیرد.یولاف گیاهی خود گشن است که درصد خودگشنی آن از۱۰-۰ درصد متغییر است.
یولاف مانند سایر غلات معتدله دارای ارقام بهاره و پاییزه است.کمینه ی دما برای جوانه زنی یولاف۳-۲ درجه است.یولاف به صورت مخلوط با جو برای تولید دانه به عنوان خوراک دام کاشته می شود. میوه ی یولاف گندمه است.میزان بذر مصرفی ۹۰ کیلوگرم در هکتار است. تا حدود زیادی به شرایط نامساعد محیطی مقاوم است.یولاف را حساس ترین گیاه به خوابیدگی است.مناسب ترین زمان برداشت برای مصرف سیلویی در مرحله ی شیری شدن دانه ها و برای سایر موارددر مرحله ی خمیری شدن دانه است